فن آوری نانو، امکان بهبود مقاومت در برابر خراشیدگی را ضمن حفظ شفافیت فراهم می سازد. مقاومت در برابر خراشیدگی، خاصیت مطلوب بسیاری از مواد است و پوشش هایی با گونه های متفاوت نظیر چوب، فلز، و سرامیک را می توان بر این مواد اجرا کرد.

مواد از زمان پدیدار شدن شان، تمیز کردن و شستشوی شان، در اثر خراشیدگی عموما در معرض پوسیدگی و گسیختگی قرار دارند. علم چگونگی رفتار مواد تحت اصطکاک و پوسیدگی، تریبولوژی نام دارد ( از کلمه یونانی tribos به معنی اصطکاک).

فن آوری نانو، پوشش هایی را که اصطلاحا تریبولوژیکال نامیده می شوند، پدید آورده است که مقاومت در برابر خراشیدگی و اصطکاک کم را در خود دارد و از اینرو، در برابر پوسیدگی و گسیختگی و نیز خوردگی مقاوم است. پیش از این به این مسئله در مهندسی مکانیک به خوبی پرداخته شده و این مواد ، جایگزین روان کننده های سمی متداول شده اند.

چنین لایه هایی ابتدا باید به سطحی که آن را می پوشانند بچسبند و سپس در برابر پوسیدگی و گسیختگی از خود مقاومت نشان دهند. گزینه دشوار نقش مقاوم در برابر خراشیدگی، به شکل پوشش شبه شیشه بروز پیدا می کند. این لایه می تواند سایر لایه های کارکردی را با افزایش دوام شان محافظت کند. پوشش های شبه شیشه که از دی اکسید سیلیکون ساخته می شوند، یک سطح سخت و مقاوم را تشکیل می دهند. مثلا پوشش های اسان پاک شونده در یک لگن دسشویی، وقتی با یک ماده ضد خراش ترکیب می شوند، دوام بیشتری را از خودشان نشان می دهند.

دانستن این مسئله مهم است مه مقاومت در برابر خراشیدگی، به معنای محافظت در مقابل برخوردهای اساسی مانند خراش هایی که توسط کلید ایجاد می شود، نیست.

 در زمینه معماری نیز، جلاها و رنگ های ضد خراش خواهان دارند، به عنوان نمونه، این مواد، سطح جلا خورده کف پارکت یا سطوح لاک خورده شیشه را محافظت می کنند.

منبع : نانو در معماری

گردآورنده: شرکت نیکاپاک