آرایشگری از هزاران سال پیش در مصر باستان رواج یافته بود. مصریان باستان براساس شیوه خاصی از نوعی خمیر از اکسیدسرب و هیدروکسید کلسیم یا اهک رنگ مو تهیه می کردند و می توانستند تیرگی مورد نظر را در مو ایجاد کنند. این موضوع ذهن خلاق دانشمندان را به خود جلب نمود. آنها می دانستند که ترکیب سرب_ آهک با سولفوری که درون پروتئین های کراتین مو وجود دارد واکنش می دهد و بلورهای سولفید سرب ( گالنا) تشکیل می شوند. آنها برای اینکه اندازه این بلورها و نحوه نفوذ آنها به داخل مو را بررسی کنند، مقداری موی بور را برای مدت زمان های مختلف تا 3 روز درون یک محلول شیمیایی مربوط به آن دوران غوطه ور ساختند. هنگامی که تارهای مو به مقدار کافی تیره شدند، آنها را زیر یک میکروسکوپ الکترونی بسیار قوی مشاهده کردند. آنها دریافتند که درون تار مو، بلورهایی از سولفید روی با اندازه متوسط 8/4 نانومتر قرار دارد. هر چه تار مو مدت زمان بیشتری درون محلول باشد، این نانوبلورها بیشتر به داخل آن نفوذ می کنند.